Текст 40

Текст 40 #

নদজ্জলদনিস্বনঃ শ্রবণকর্ষিসচ্ছিঞ্জিতঃ
সনর্মরসসূচকাক্ষরপদার্থভঙ্গ্যুক্তিকঃ ।
রমাদিক বরাঙ্গনা হৃদয়হারি বংশীকলঃ
স মে মদনমোহনঃ সখি তনোতি কর্ণস্পৃহাম্ ॥৪০॥
нададж-джалада-нисвана раваа-карши-сач-чхиджита
санарма-раса-сӯчаккшара-падртха-бхагй-уктика
рамдика-варган-хдайа-хри-ваӣ-кала
са ме мадана-мохана сакхи таноти кара-спхм

«Милая подруга! Голос Кришны звучен как раскаты грома. Сладкой трелью льётся перезвон Его запястий золотых. В Своих речах лукавых Сын Яшоды сыплет шутками, что повергают девушек в немалое смущенье. Девы райские, да и сама богиня неба, замирают от очарования, едва заслышат стройные напевы флейты. Он, пред Кем главу склоняет всемогущий бог любви, во Мне желанье возбуждает поглощать все звуки мирозданья».